We worden ouder en daarmee vergeten we ook veel, maar gelukkig kunnen we tezamen met andere oud-leerlingen nog heel veel achterhalen. Wat maar niet uit mijn geheugen wil verdwijnen is het volgende voorval.
Zoals iedereen zich nog weet te herinneren was het gymlokaal gesitueerd in de linker-achter vleugel van het HBS gebouw. Je fietste er langs als je de school in reed naar de fietsenstallingen. Begin jaren zestig is er echter een stuk naar achteren uitgebouwd. Op het schoolplein, moest je dan met een kleine betontrap een paar treden naar boven. Als je dan door de deur liep kwam je in de gang, met aan de rechter kant de nieuwe kleedkamers met douches en aan de linker kant een afstapje naar het gymlokaal. Als je direct rechts de trap op ging was er boven de nieuwe kantine.
Op een gegeven moment had iemand bedacht dat het wel handig zou zijn als er ergens een koffieautomaat zou komen. Wie dat had bedacht weet ik niet meer maar in elk geval hing er, tot grote vreugde van vele leerlingen, op een dag een heuse koffieautomaat tegen de buitenmuur naast die betontrap. In die tijd was dat een tamelijk nieuw fenomeen en er waren reeds diverse soorten in omloop. Je hoefde maar een luttel bedrag in de gleuf te werpen om er een smakelijk (…….??) kop koffie uit te krijgen. De kartonnen bekertjes hingen apart naast de automaat, opeengepakt als een harmonica in een grijze plastic buis en je moest er dus voor iedere kop één van onderen uittrekken en onder de machine zetten.
Dat was eens wat nieuws en vele wilden het proberen. Zo ook (ik moet me al heel sterk vergissen als het niet zo is) een leerling die het voor de eerste maal probeerde. Ook ik stond in de pauze toevallig naar dit gebeuren te kijken, samen met diverse klasgenoten. Verlekkerd inspecteerde hij dit vernuft, zocht een heerlijke beker warme chocolademelk uit en drukte met de wijsvinger hard op de juiste knop en toen…. afwachten maar! Na een kort geborrel en gegrom van het monster spatterde daar ineens een straal hete chocolademelk van onderen uit over de hand, rechter arm en kleren van de leerling, die onhandig en vloekend een meter achteruit deinsde onder het oorverdovend schaterlachen van alle omstanders. Ja, hij was de beker vergeten, dacht dat die vanzelf onderuit op zijn plek zou vallen!