Martinus van Hoorn was vroeger een van die scholieren van wie hun uit Appingedam afkomstige klasgenoten dachten dat ze al een uur gefietst hadden voor ze bij de HBS arriveerden. Helemaal vanuit Stedum kwam hij, twee maal op een dag zo’n 12 tot 13 kilometer. Van Hoorn: ,,Op een gewone fiets, hè.’’

Van Hoorn gaat moeiteloos terug in de tijd. ,,We waren te vroeg als we voor de eerste bel op school waren’’, weet hij nog. Eerste bel? Was er dan ook nog een tweede bel? Van Hoorn: ,,Ja, bij de eerste bel ging je naar binnen, naar de klas. Bij de tweede bel moest je in de klas zijn.’’

Van de dochter Winnie van Koldam: "Uw aanstaande reünie roept verhalen op. Mijn vader heeft een 2e bijdrage geschreven. Bijkomstigheid is dat ik als dochter ook herinneringen hoor die ik niet wist of mij niet zo realiseerde. Het ontroert me en ook bewonder ik mijn vaders enorm goede geheugen"

Een groep 3-vwo-leerlingen van het J.P. Cleveringa lyceum deed voor het vak Geschiedenis/Wetenschapsorientatie onderzoek naar het leven van Maurits en zijn familie, met een prachtig boekje als resultaat: Een Portret van Maurits Herman Nieweg. Tijdens de tweede wereldoorlog zijn 76 Joodse inwoners van Appingedam slachtoffer geworden van het nazi-regime. Eén van hen was Maurits Nieweg, geboren in 1926.

Er is na meer dan een halve eeuw geen herkenning als we tegenover mevrouw Jansen-Kremer staan. Jansen-Kremer, zó heette onze lerares Nederlands destijds. We stellen het wederzijds vast: die halve eeuw vraagt veel van ons geheugen terwijl het ook nog eens van alles met ons uiterlijk heeft gedaan. We weten van elkaar dat we er destijds ook waren en daar houdt het mee op. Toch, op zeker moment is er wel iets van herkenning aan deze zijde van het gesprek: die openhartigheid van haar.

Mijn HBS-tijd speelde zich geheel af tijdens de bezetting, een periode vol spanningen en onzekerheden.

Dat begon toen wij als leerlingen meehielpen het gebouw te ontruimen.